WNIKLIWY PROCES DIAGNOSTYCZNY

Aby można było przeprowadzić efektywną terapię, najpierw trzeba postawić dokładne rozpoznanie. Diagnoza zaburzeń integracji sensorycznej odbywa się w trakcie trzech spotkań i składa się z poszczególnych części:

• Wywiadu z rodzicami - terapeuta pyta rodziców o przebieg ciąży, poród, rozwój dziecka w pierwszych latach życia, przebyte choroby, preferowane aktywności oraz trudności z jakimi boryka się ich dziecko, pyta również o to jakie są ich oczekiwania względem terapii;
• Kwestionariusze - rodzice wypełniają kwestionariusze będące uzupełnieniem wywiadu a dotyczą szczegółowych informacji na temat dziecka;
• Obserwacja kliniczna - dziecko wykonuje zadania polecone przez terapeutę, które pozwalają wnioskować o jego napięciu mięśniowym, równowadze, koordynacji, planowaniu motorycznym, motoryce małej i dużej, pracy gałek ocznych, reakcji na ruch oraz reaktywności na bodźce sensoryczne;
• Testy - wykonywane u dzieci, które ukończyły 4 lata, testy są standaryzowane i pozwalają określić poziom koordynacji, praksji, czucia ruchu, czucia własnego ciała, zdolności grafomotoryczne, percepcję dotykową i równowagę;
• Omówienie diagnozy, podsumowanie, plan terapii - terapeuta przedstawia rodzicom wyniki badań, przedstawia plan terapii oraz ewentualne zalecenia do pracy z dzieckiem w domu. Każdy rodzic otrzymuje diagnozę pisemną.

U dzieci, które z różnych powodów nie są w stanie wykonać testów lub prób z obserwacji klinicznej, przeprowadza się badanie 
składające się ze spontanicznej obserwacji dziecka na sali terapeutycznej.